おかえり

00:45 Stories , おかえり 0 Comments

Malungkot ang simula ng pangalong kabanata ng kwento nila 1 at 2.

Sinimulang ni 1 ang sulat nya para kay 2.

..mahal kita 2 pero pakiramdam ko na kailangan nating maghiwalay ng saglit para mahanap ang mga sarili natin. Kung tayo talaga, magkakatagpo tayo muli at sa sandaling iyon, pangako kong 'di na kita iiwan magpakailan man.


Iyan ang ninais ni 1 na ilagay sa sulat para kay 2 ngulit sa halip na iyong ang isulat ng kanyang mga kamay na nanginginig dahil sa lungkot at takot, ito ang kanyang nalagay.

2, pasensya na. Kailangan ko mapagisa. Sorry.


Napikon sa 1.

"Putang ina, bakit di ko kayang sabihin 'yon kay 2?! Bakit hindi ko masulat na kahit ginagawa ko ito sa aming relasyon, mahal na mahal ko parin sya?! PUNYETA." Pinagalitan ni 1 ang sarili.

Nang pinadala ni 1 ang sulat kay 2, hindi na ito sumulat muli. Wala nang balita sa 1 kay 2 ngunit bakit ganun? Hindi nya matanggal ang isipan kay 2, lagi nya itong iniisip. Lagi nyang binabaliktanawan ang mga araw na magkasama sila.

Lagi nyang naiisip si 2 sa tuwing makakakita sya ng buong puso.

Kalahati nalang 1 ulit at hindi nya alam kung may isang kalahati na muling mamahal sa kanya at tatanggapin sya pati ang mga pagkakamali nya.

Taon taon ang lumipas bago nakalimutan ni 1 si 2 - sapilitan nya itong ginawa pero… makalipas ang maraming taon, di pa pala nya nakakalimutan si 2.